Een zeer zwakke opkomst dit keer in Vlierden. De weersvoorspelling? Het voetbal? Op het 3350 meter lange slingerparkoers reden 26 amateurs en 13 masters voor de overwinning, voor de training, voor de lol. Al meteen vanaf de start was het spel op de wagen. Een groep van acht renners wist een breuk te bewerkstelliggen. De ronde erna was Roy Simons nog over het gat van zeker 10 seconden gesprongen. De negen kregen echter niet veel meer dan 30 seconden. Halfweg koers sprong Bruce Rayer uit de kopgroep weg en het lukte hem om een flink gat te slaan. Daarachter keken ze elkaar te veel aan en werden weer ingelopen door het tweede peloton. Op dat moment had Rayer 34 seconden. Hij bleef de rest van de wedstrijd weg, maar in de laatste ronde werd hij ingelopen door zijn concurrenten. Daan Bongers wist de sprint op het juiste moment aan te zetten en won. Jeroen Hendriks werd tweede en de winnaar van de Omloop Liessel Liessel afgelopen zondag, Niels Vreys, werd derde. De onfortuinlijke Rayer moest genoegen nemen met een achtste plaats.
Bij de masters al meteen een ontsnapping van Cliff Vansummeren. Daarachter wachtten ze zo'n 20 km voordat men op jacht ging. Het peloton brak hierdoor in twee. Edwin Raats opende het jachtseizoen en kreeg hulp van Benny Claes, Jeroen van de Weijer en Willy van Kessel. Tien kilometer later hadden ze de vluchter ingerekend. Met zijn vijven wisten ze weg te blijven van de rest. Het kwam dus aan op de sprint. Vervelend genoeg werden ze in de voorlaatste ronde ingehaald door de koploper en het peloton van de amateurs die er met 42,6 km/u goed de vaart in hadden zitten. De groep loste dit heel netjes op. Ze lieten snel de amateurs passeren en sloten niet aan, waarna ze met hun eigen wedstrijd verder konden, zonder wedstrijdvervalsing. Ze verloren hierdoor wel wat van hun voorsprong, maar dat konden ze hebben. In de sprint was Edwin Raats net wat sneller dan zijn collega's. Voor twee en drie moest echter de videoref ingeschakeld worden. Willy van Kessel bleek nipt tweede voor Jeroen van de Weijer.

Dit keer een mooie opkomst. 38 amateurs en 26 masters gingen van start. De wind stuurde de renners op het kantje. De snelheid was er niet minder om 42,2 km/u. Daardoor vielen er toch wel wat deelnemers uit. Bruce Rayer gooide meteen alles in de strijd en kwam na de eerste ronde al 45 seconden voor de rest door. Lang mocht de pret echter niet duren. 9 km later werd hij ingerekend. Even was er een kopgroep van zeven renners. Na 23 km strijd wisten Erwin Bakker en Bas Janssen weg te raken, maar meer dan 18 seconden kregen ze niet. Een kleine 15 km later werden ze weer opgeslokt door het jagende peloton. Op dat moment sprong Dirk van Leuken weg die snel gezelschap kreeg van Dennis Willemsen. De twee wisten de voorsprong zelfs boven de 20 seconden te krijgen. De jacht werd geopend en in de laatste paar honderd meter sprong Rob Vincenten naar ze toe. Willemsen wist op de streep voor Leuken te eindigen met vlak daarachter Vincenten die derde werd.
Bij de masters al snel drie vluchters, Joeri Martens, Henry Schut en de Belg Cliff Vansummeren. De voorsprong van die drie slingerde op en neer. 20 seconden en dan weer 35, 25 en 45. De drie hielden in ieder geval een voorsprong zodat ze onderling konden uitmaken wie won. Winnaar werd Schut voor Vansummeren en Martens werd drie.

Vorig jaar is er een artikel gepubliceerd waarbij een duidelijke relatie is aangetoond tussen verschillende inspanningstesten bij elite wielrenners (team sunweb). Zie de volgende link voor het artikel; https://www.researchgate.net/publication/328186541. Ik wil een vergelijkbaar onderzoek opzetten voor recreatieve wielrenners om te achterhalen of daar dezelfde conclusies uit voor komen. Dat zou het bepalen van trainingsintensiteit een stuk eenvoudiger maken in de toekomst. Bij voorkeur zoek ik recreatieve wielrenners die trainen met een powermeter en hartslagmeter. Het zou ideaal zijn als er bij een sportarts een inspanningstest is afgenomen waarbij de VO2max is bepaald. Dat is overigens niet noodzakelijk, vaak geeft een fietscomputer met hartslagmeter ook een geschatte VO2max, echter is deze niet zo betrouwbaar. Deelname is vrij makkelijk, je hoeft enkel van 2 of meer trainingen en/of wedstrijden data van de powermeter en hartslagmeter aan te leveren, na deze wedstrijd of training moet je de intensiteit van de training bepalen door een cijfer te geven. Mocht je geïnteresseerd zijn om te helpen bij mijn masterthesis en tevens een bijdrage leveren aan de toekomst van de wielersport dan mag je me contacteren voor verdere uitleg.

Met vriendelijke groet,
Jan Verhoeven Sportfysiotherapeut in opleiding
Janverhoeven1@live.nl