De afsluitende wedstrijd van de woensdagavondcompetitie vond als vanouds plaats in Milheeze. 81 coureurs kwamen aan de start. De amateurs, met junioren, reden 17 keer het 3720 meter lange parkoers. Totaal 63 km. De masters, met de nieuwelingen, deden 3 ronden minder en finishten na 52 km.

Na de eerste ronde werd de aanval geopend door Thomas Rongen en Stan Coolen. Ze kregen slechts 2 ronden en werden vervolgens weer ingerekend door het peloton. Halfweg koers ontstond een nieuwe kopgroep van vier; Nederlands Kampioen WFN op de weg Wouter Salden, Peter Stienstra, Bruce Rayer en Peter de Winter. Ze hadden de slag te pakken en zetten het peloton in twee ronden op een minuut achterstand. Deze groeide uit tot 2 minuten. Het peloton reed met 42,9 km/uur rond, maar ze zagen de koplopers niet terug. Die reden gemiddeld 43,9. Er werd vervolgens fel gesprint voor de overwinning waarbij de Winter het sterkste bleek. Stienstra werd tweede en Salden derde. 

In het klassement veranderde niets. De eerste plekken stonden al vast. Ruud Verbakel won de Piet Cup 2025 voor amateurs. Erwin bakker werd tweede en Martijn Gijsbers derde.

Bij de masters was het ook na 11 ronden (met nog drie te gaan) dat er zich een kopgroep vormde bestaande uit Geert Vandenbriel, Rainer Beckers en Jeroen Hendriks. Ze kregen een 150 meter voorsprong, maar konden dit niet uitbouwen. Sterker nog, in de laatste ronde werden ze ingelopen. Hendriks wist ze nog net allemaal op de meet voor te blijven. Wim van Roey werd tweede en Rainer Beckers derde. Ook deze groep reed stevig door. Ze reden gemiddeld 42,1.

De eerste plekken in het eindklassement waren ook hier al verdeeld. Kurt Houben won dit jaar weer de Piet Cup, Wim van Roey werd tweede en Bert Meuwis derde.

Er deden dit seizoen 1110 renners mee aan de 18 wedstrijden wat het gemiddelde op 61,7 bracht. Dit is ietsje minder dan vorig jaar maar blijft rond het langjarig gemiddelde.

Dank aan Gerard Keijsers voor de finishfoto's.

Het parkoers van vanavond lag aan het Ommelpad in Ospel, gemeente Nederweert. Het bestond uit 3870 meter asfaltweg met maar twee haakse bochten. Aan het begin stond er best wel een stevig briesje, maar naarmate de wedstrijd vorderde werd de wind minder. Ook vanavond 52 starters waarvan 21 masters. 

Vanuit de start ontstond weer meteen een kopgroep bestaande uit Thomas Leys, Stan Bollen en Thomas Mertens. Al snel zetten ze de rest op een minuut achterstand en dit hield deze keer wel stand. Ze deden dit met een gemiddelde van 43 km per uur. Het peloton heeft ze pas na de finish teruggezien. De eindsprint werd al ver van te voren ingezet. Eerst haakte Leys af en Bollen moest zich gewonnen geven aan de rappe Mertens.

Bij de masters na 10 km een ontsnapping van Kurt Houben, Roy Steuten en Kenneth Mercken. De achtervolging werd toen ingezet door Davy Geven, Jarno Bakker, Paul Dubienski, Gody Jacobs, Frederic Wilmet en Joeri Martens. Ze hielden de vluchters in zicht op een 100 meter. Maar die zagen het peloton van de amateurs voor zich en Mercken sprong er naar toe. De achtervolgers sloten op hetzelfde moment bij de andere 2 koplopers aan. Mercken nestelde zich in dat peloton en dat deden daarna de anderen ook. Steuten en Wilmet vielen terug in het peloton en ook Martens kwam daarin terecht. Dat peloton reed toen op twee en een halve minuut en dat werd alleen maar meer. De overgebleven zes man kregen in de finale ruim baan van de amateurs en meteen daarop sprintte Mercken weg. Hij won na deze laatste ronde met 25 seconden op de rest. De sprint van de zes ging naar Houben en daarachter werd Jacobs derde.

Zo'n 59 renners gingen van start in twee wedstrijden in Asten Vlosberg; 37 amateurs en 22 masters. In het begin stond er veel wind maar die werd langzaamaan minder.

Vanaf de startronde een kopgroep van drie; Jeroen Hendriks, Rowan Leppink en Bruce Rayer. Ze verrasten iedereen en hadden al snel een voorsprong van 45 seconden. Maar halfweg koers, na zo'n 30 km moest Leppink lossen en kwam het peloton zo dicht dat Andy Stevens en Thomas Leys konden aansluiten. De vier zetten weer aan en de voorsprong groeide weer tot twintig seconden. Maar het peloton had ze in het vizier en liet ze niet ontsnappen. Met nog 18 km te gaan werden ze weer ingerekend. Prompt sprongen Erwin Bakker en Stevens weg. In de eindsprint was Stevens te snel voor Bakker. Sebastiaan Deckers won de sprint van het peloton en werd zo derde.

Ron Vandenbussche gooide bij de masters de knuppel in het hoenderhok en reed de rest op 20 tellen Drie ronden later sloten Wim van Roey, Stephan Muijres, Andrew O'Hara, Kurt Houben, Erik van Buijtenen en Bas Janssen aan. En weer een paar ronden later sloten Paul Dubienski en Davy Geven aan. Maar halfweg koers kwamen de groepen weer bij elkaar. Meteen probeerden Houben, Janssen van Roey en Vandenbussche het weer met zijn vieren. Ze werden echter weer teruggehaald. Bij het luiden van de bel voor de laatste ronde was het tot ieders verrassing Jarno Bakker die 17 tellen voor de rest voorbij kwam. En die kon het houden tot op de meet. Achter hem waren het van Roey en Vandenbussche die twee en drie werden.

Meteen kwam het nieuws van een flinke valpartij in de laatste ronde. Een zestal renners waren betrokken. Enkele renners hadden flinke schaafwonden van schouder tot benen. Een moest zich bij de eerste hulp melden met een duim uit de kom. En ook het materiaal had flink wat te verduren gehad. Een fiets lag in twee stukken.

Het toch wel korte parkoers van Handel  van slechts 3360 meter met 6 haakse en 2 flauwe bochten was geen reden om langzame rondes te rijden. De renners gingen er vol in. De 33 amateurs reden 44 km/uur gemiddeld en de 31 masters 42,9. En toch werd het peloton van de masters net niet ingehaald door de kop van de amateurs. Het begon als een zonnige benauwde avond, maar al snel kwam er wat bewolking en wat wind hetgeen voor de nodige verkoeling zorgde. Weliswaar voor het publiek want de renners zorgden voor hun eigen wind.

Al in de tweede ronde ontstond een kopgroep van zes; Tomas Rongen, Bruce Rayer, Addy van Stiphout, Erwin Bakker, Dennis Willems en de kersverse Nederlands Kampioen WFN Wouter Salden. Een drietal ronden later moest Bruce Rayer afhaken en viel terug in het peloton. De vijf hadden toen 37 seconden.  Toen het peloton op een volle minuut achterstand kwam sprongen Ruud Verbakel, Kristian Michiels en Martijn Gijsbers weg en begonnen aan de achtervolging. Ze kwamen wel wat dichterbij, maar het peloton bleef ze op de hielen zitten totdat ze twee ronden voor het eind weer ingelopen werden. Ondertussen was 10 km voor het eind Bakker begonnen aan een solo en pakte al snel ruim een halve minuut op zijn medekoplopers. Bakker won en Rongen werd tweede. Voor de derde plaats moesten er meerdere video camera’s aan te pas komen. Uiteindelijk bleek Willems minder dan een banddikte voor Salden te eindigen.

In de andere wedstrijd, bij de masters, meerdere pogingen die steeds teruggepakt werden. Eerste poging van Ron \vandenbussche en Rein Cobussen. Na 15 km probeerde Sander Dijkink met Jeroen Hendriks het maar helaas.  Een ronde later wederom Cobussen met dit keer Bert Meuwis en Rene Kuhlmann. Maar ook dit mocht niet duren. Een demarrage van Hendriks en Bart Hoeben en die kregen ook 100 meter. Na 10 ronden, 33 km, Een kopgroep van vijf; Vandenbussche, Hendriks, Meuwis, Wim van Roey en Kris van der Moeren. De ronde erna sloot Maarten van Rhijn ook aan. Vier man in de achtervolging; Kurt Houben, Ronny Denier, Andrew O’Hara en Peter Bylois. Het peloton zakte terug naar uiteindelijk een volle minuut en de achtervolgers hingen daar steeds zo midden tussenin. In de eindsprint was van der Moeren gewoon te snel voor Vandenbussche die zich 100 meter voor de meet al gewonnen gaf. Van Roey won de sprint van de rest van de kopgroep en werd daarmee derde