Na vijftien kilometer sprong Erwin Bakker weg. Hij kwam niet verder dan 35 seconden. Toen brak het jagende peloton en wisten Nol van Loon, die de Omloop van de Heidehof won afgelopen zondag, Bruce Rayer en Luuk Nissen een achtervolging op touw te zetten. Een tiental kilometer later sloten ze bij Bakker aan. Met zijn vieren zetten ze de rest op een steeds grotere achterstand. Bij de finish op zelfs drie minuten. Nissen was de anderen te vlug af. Daarachter werd van Loon tweede en Rayer derde. De snelheid lag wat lager dan in de eerdere wedstrijden, "slechts" 42 km per uur. Vermoedelijk kwam dit door de warmte.

Bij de masters na tien kilometer een ontsnapping van Joeri Martens en Marc van Grinsven. Ze kregen 7 minuten later het gezelschap van nog een negental renners. Deze groep zette de rest van de masters op ruim twee minuten. Vanuit die elf renners steeds pogingen om weg te komen maar dat liet de rest niet toe. Het kwam aan op de eindsprint en die was voor Marc van Grinsven. Achter hem kwamen Erwin bollen en Jeroen van de Weijer binnen.

Geen grote opkomst in Handel, slechts 47 man ging van start, maar de strijd was er niet minder om. Al van het begin demarreerde Willy van Kessel en kreeg de Belg Ronny Denier mee. Maar er zaten meer Belgen in het peloton van de masters en die zagen het gevaar op tijd. Met drie, Johan Verheyden, Tom Stans en Erwin Bollen gingen ze in de achtervolging en enkele kilometers later zaten ze bij de twee vluchters. De vijf reden hard, op een gegeven moment zelfs harder dan de amateurs, en zaten zo aan de minuut voorsprong. Halfweg de wedstrijd zelfs twee minuten. Het zag er somber uit voor van Kessel tussen de vier Belgen die het tempo steeds opvoerden. Maar toen hij bij het voor de laatste keer oprijden van de finishstraat nog bij ze zat, dacht hij: "Nu of nooit." En hij won de sprint tot verbazing van Erwin Bollen die tweede werd met daar weer achter Tom Stans.
Bij de jongeren ging Edwin Arts er als eerste vandoor met Pekka Heijnen. Maar al snel moest Heijnen lossen. Arts ging door. Zes ronden, zo'n 20 km, reed hij alleen op een 20 seconden voor de rest. Daarna werd hij echter ingelopen. Een kleine 10 km voor het eind probeerden Stef van den Bosch, Rob Schouwenberg en Wesly Theunissen nog weg te komen. Ze kregen zo'n 100 meter. Ze werden echter weer ingehaald door Edwin Arts en Niels Vreys. In de finale had Theunissen toch nog het meest over. Arts werd tweede en Vreys derde.

Vanaf het begin werd er al flink gereden. Maar de eerste serieuze ontsnapping kwam na 25 km wedstrijd. Jos Castelijns, Jeroen Rebel en Rick Craenen wisten weg te geraken tot bijna een halve minuut. Vervolgens begon het peloton te jagen, maar kon er net niet bijkomen. Wel naderden ze zo dicht dat eerst Niels Vreys en Bruce Rayer de sprong konden maken met in hun voetspoor Rob Schouwenberg en Edwin Arts. Deze zeven lieten de rest op een 20 à 30 seconden hangen hoewel ze tegen het eind dichterbij kwamen. Het mocht echter niet baten. Er werd fel gesprint. Maar Arts had het juiste moment gekozen om aan te zetten en kwam een paar fietslengtes voor de rest als winnaar over de streep. Achter hem werd Rob Schouwenberg twee en Jeroen Rebel drie. Ze reden deze wedstrijd met 43,2 gemiddeld.

Bij de masters brak het ook na zo'n 10 km al. Eerst negen man weg die drie rondes later nog gezelschap kregen van de Belgen Benny Claes en Ronny Denier. Willy van Kessel probeerde de sprong ook, maar kon niet aanklampen. Hij kreeg wel gezelschap van Erwin Jager en Jeroen van de Weijer. Met zijn drieën waren ze veroordeeld tot de achtervolging. Het lukte ze niet, maar ze konden wel voor de twaalfde plaats rijden. De rest van het peloton zagen ze niet meer. De elf leiders bleven gebroederlijk bij elkaar tot in de finale. En hoe kon het ook anders met vier Belgen in de kopgroep, in de laatste kilometer reden Johan Verheyden en Patrick Vermote weg van de rest. Vermote won de bloemen voor de masters. Daarachter Verheyden en Mark van de Kerkhof pakte de derde plek. De masters zetten de snelheidsmeter stil op 42 km per uur.

Dit keer een mooi peloton renners aan de start in Milheeze Hoeven. Na een kilometer of zeven ging Peter de Winter met Ron Vandenbussche op pad. Ze bleven echter niet weg. Hen werd slechts een tiental seconden gegund en na zestien km werden ze weer ingerekend. Maar Peter gaf niet op. Dit keer ging hij met Bruce Rayer ervandoor. Vorige week in Vlierden liet Bruce al zien dat hij alleen kon rijden tegen de grote macht van het peloton. En nu lukte het hen om het gat uit te breiden tot meer dan een minuut. Al lang voor de finish werd de sprint aangetrokken. Te vroeg zei Rayer later. Hij moest in Peter de Winter zijn meerdere erkennen. Achter hen werd Rob Schouwenberg derde.
Bij de masters probeerde Cliff Vansummeren weer de wedstrijd te openen. Net als vorige week reed hij weg. Hij kreeg gezelschap van Joeri Martens en samen konden ze een halve minuut voorsprong opbouwen. Maar het peloton begon aan die voorsprong te knibbelen. En dat deden ze zo hard dat het in tweeën scheurde. De eerste 10 konden de vluchters bereiken. De tweede helft van de koers reden ze met twaalven. Een dikke 10 km voor het eind probeerde Ronny Denier los te komen van de anderen. Dit ging moeizaam. Elke ronde kwam er een paar seconden bij maar hij wist de leiding uiteindelijk te houden en won met 11 seconden verschil. Daarachter spurtte Edwin Raats naar de tweede plek en Erwin Bollen werd drie.