Het was kouder dan in december deze woensdagavond op het parkoers in Bakel. De renners reden er niet minder hard om. 

Vanaf de start ontstond er meteen een kopgroep van acht en een peloton op 200 meter. De ronde erna viel Robin Niesters terug in het peloton en nog eens 8 km verder was dat ook het lot voor Rick Verheggen. De eerste 35 km bleven de vluchters zo'n halve minuut voor en het peloton brak in twee groepen. Daarna groeide de voorsprong tot anderhalve minuut. Na 40 km strijd sprongen Leroy Provenzano en Tim Struijk weg uit de achtervolgende groep. Maar ze kwamen niet dichter bij de vluchters. Bij het luiden van de bel nog een demarrage van Martijn Gijsbers maar die werd weer ingerekend door zijn medevluchters. In de sprint was het Wessel Coppelmans die net voor Teun van Poppel en Martijn Gijsbers eindigde en met de bloemen naar huis ging.

Bij de masters was het zeker Sander Dijkink die de prijs van strijdlustigste renner gekregen zou hebben als die er een was. En ook een leidersprijs zou hem ten deel gevallen zijn, hij kwam acht keer van de 12 als eerste over de streep. Vanaf de start sprong hij weg en zette de rest al op zo'n 35 seconden. Pas 12 km later kon Wim Verbraecken de sprong maken en sloot bij hem aan. En na weer eens 8 km sloot ook Ronny Denier aan. Met zijn drieën bleven ze de anderen voor en wel zo'n 300 meter. Twee ronden voor het eind viel het peloton nog even stil en was de achterstand ineens 50 tellen. Daarna werd weer aangezet, maar ze zagen de vluchters niet terug. In de sprint was het Verbraecken die net voor Dijkink binnenkwam. Denier werd derde. Dijkink heeft met zijn prestatie de leiding genomen in het klassement.
Verbraecken wilde nog met een geluksknuffel op de foto. Deze moest hij van zijn dochter meenemen en die bracht hem inderdaad geluk. Ik denk dat we die nog wel vaker zien.