Vanaf het begin werd er al flink gereden. Maar de eerste serieuze ontsnapping kwam na 25 km wedstrijd. Jos Castelijns, Jeroen Rebel en Rick Craenen wisten weg te geraken tot bijna een halve minuut. Vervolgens begon het peloton te jagen, maar kon er net niet bijkomen. Wel naderden ze zo dicht dat eerst Niels Vreys en Bruce Rayer de sprong konden maken met in hun voetspoor Rob Schouwenberg en Edwin Arts. Deze zeven lieten de rest op een 20 à 30 seconden hangen hoewel ze tegen het eind dichterbij kwamen. Het mocht echter niet baten. Er werd fel gesprint. Maar Arts had het juiste moment gekozen om aan te zetten en kwam een paar fietslengtes voor de rest als winnaar over de streep. Achter hem werd Rob Schouwenberg twee en Jeroen Rebel drie. Ze reden deze wedstrijd met 43,2 gemiddeld.

Bij de masters brak het ook na zo'n 10 km al. Eerst negen man weg die drie rondes later nog gezelschap kregen van de Belgen Benny Claes en Ronny Denier. Willy van Kessel probeerde de sprong ook, maar kon niet aanklampen. Hij kreeg wel gezelschap van Erwin Jager en Jeroen van de Weijer. Met zijn drieën waren ze veroordeeld tot de achtervolging. Het lukte ze niet, maar ze konden wel voor de twaalfde plaats rijden. De rest van het peloton zagen ze niet meer. De elf leiders bleven gebroederlijk bij elkaar tot in de finale. En hoe kon het ook anders met vier Belgen in de kopgroep, in de laatste kilometer reden Johan Verheyden en Patrick Vermote weg van de rest. Vermote won de bloemen voor de masters. Daarachter Verheyden en Mark van de Kerkhof pakte de derde plek. De masters zetten de snelheidsmeter stil op 42 km per uur.